20 Απρ 2015

Όνειρα Απατηλά


Να γυρνούσαμε το χρόνο
τότε που ήμασταν παιδιά
να ξεχούσαμε τον πόνο
που μας τρώει τα σωθικά

Τρέχω τρέχω να προλάβω
μα δε βρίσκω προορισμό
ο αγώνας της ζωής μου
ζόρικος, βάσανο πικρό

Γκρίνια γκρίνια, δεν αντέχω
άλλο πλέων δε μπορώ
η μιζέρια δεν πιστεύω
ότι έχει τελειωμό

Οικογένεια και σπίτι
γυναίκα και παιδιά
ζόρια που τραβάω ζόρια
να μου κλέβουν τη χαρά

Ένα χάδι, ένα γέλιο
είναι πια τόσο ακριβό;
μες' την τόση δυστυχία
ανεβάζουν τον φτωχό

Μα τα χρόνια σαν περάσουν
και ασπρίσουν τα μαλλιά
πάντα μένει η πικρία
απ' τα χρόνια τα παλιά

Κουράστηκα να υποφέρω
την τύχη μου να κυνηγώ
ο χρόνος τρέχει, έρχεται
το αύριο το σκληρό

Μα κι αν πάλι αν γελάσει
η τύχη μου για μια στιγμή
τη μιζέρια να μου πάρει
να μου αλλάξει τη ζωή

Δεν νομίζω, δεν ελπίζω
σε όνειρα απατηλά
χώνεψε το πως η τύχη
άλλο πλέων δε γελά

Τα μανίκια ανασηκώνω
το κεφάλι μου ψηλά
τρέχω συνεχίζω τρέχω
με βήματα πλέων γοργά

Ηλιαχτίδα ανατέλλει
στο σκοτάδι το πηχτό
και δειλά δειλά φωτίζει
ένα πρόσωπο σκυφτό

Άνοιξα τα μάτια κι είδα
στον ορίζοντα ένα φως
ξεπροβάλει μια ελπίδα
νιώθω πάλι τυχερός

Ξάφνου δυνατά χτυπάει
το ρολόι με ξυπνάει
όνειρο ήταν κι αυτό;
Ω ναι, όνειρο απατηλό

Στη ζωή μου αν θα κλάψω
αν πονέσω και σκοντάψω
όμως πάλι θα γελάσω
όντος πάλι θα χαρώ
κι εισιτήριο θ' αγοράσω
στο ταξίδι να χαθώ......

2 Comments:

Ανώνυμος είπε...

http://www.premiumbloggertemplates.com/prosuv-premium-blogger-template/

Ανώνυμος είπε...

http://www.premiumbloggertemplates.com/videoscene-blogger-template/