Μαντινάδες διάφορων ποιητών.

Μερικές μαντινάδες διάφορων ποιητών, τις οποίες έχω συλλέξει είτε από το ραδιόφωνο, είτε από φίλους.

Ο έρωτάς σου μ' επλήγιανε 

και θα με κουζουλάνει,

και δεύτερη καρδιά να βρώ

πάλι δεν τονε βάνει...

Μια χωριανή μου πέρδικα

ξεσήκωσε το νου μου,

και δεν αναμαζώνομαι

στο σπίτι του κυρού μου...

  

Πολλές φορές αμφισβητώ

Θέ μου την ύπαρξή σου,

για δε μοιράζεις τους καημούς

και τις χαρές εξίσου...

Με τη ζωή σου ζώ και γω

πνοή από σένα παίρνω,

κι' άν δεν μπορώ να σε θορρώ

στη σκέψη μου σε φέρνω...

Είσαι το φως στη σκοτεινιά

στη δίψα το νερό μου,

και κάθε βράδυ στ' όνειρο

σ' έχω για σύντροφό μου...

Ρωτάς με πόσο σ' αγαπώ

και τσ' ώμους μου σηκώνω,

να μετρηθεί η αγάπη μου

θέλει μεγάλο χρόνο...

Το γέλιο σου να κάτεχες

πόση χαρά μου δίνει,

μοιάζει με ήλιο που όντε βγει

χάνεται το σκοτίδι...

Μόλις ανάψει το κερί ίντα

θαρρείς πως κάνει,

Μπροστά μου γράφει σ' αγαπώ

με το καπνό που βγάνει...

Η σιγουριά τσ' αγάπης σου

στσ' ώμους φτερά μου βάνει,

και ξεπερνώ τον αετό

όσο ψηλά κι' άν φτάνει...

Μια μερακλίνα κοπελιά

πήρε τα λογικά μου,

κι' απόμεινε ακυβέρνητος

ο νους και η καρδιά μου...

Βραδυάζει και παραμιλώ

πότε θα ξημερώσει,

όξω να βγεις και να σε δω

κι' ο νους μου να μερώσει...

Αυτήν την αφιερώνω στην γυναίκα μου που αγαπώ πολύ: 

Μπήκα ν'ανάψω δυο κεριά
μα βρήκα μόνο ένα,
Έσκυψα και προσκύνησα
και τ'άναψα για σένα...